مستند ضدایرانی «طرد شده» با پخش تصاویر بعضی از مسئولان وقت حکومت جمهوری اسلامی از جمله اکبر هاشمی رفسنجانی، محسن رضایی و علی فلاحیان و معرفی آنها به عنوان عاملان پشت پرده انفجار آمیا، تلاش می کند اتهامات اثباتنشده قبلی را بازخوانی کند.
به گزارش مجتمع رسانهای روستای نگینان، از مشرف، در 18 جولای 1994 در آمیا (انجمن مشترک آرژانتین و رژیم صهیونیستی) بمبی منفجر شد که 85 کشته و صدها زخمی از خود بر جای گذاشت. پس از این اتفاق، رژیم صهیونیستی از تمام توان خود -به طرق مختلف- جهت محکوم کردن جمهوری اسلامی ایران بهره برد اما هیچگاه نتوانست اتهام این اقدام توسط جمهوری اسلامی ایران را اثبات کند. حتی کمکهای "آلبرتو نیسمان" (دادستان سابق کل آرژانتین که به طرز مشکوکی به قتل رسید) نیز که با گرفتن رشوه و شاهدسازی نیز درصدد مجرم نشان دادن ایران در واقعه بمبگذاری آمیا بود، نتوانست در این رابطه کمکی به رژیم صهیونیستی کند. البته در گزارش «مشرق» که به بررسی این واقعه در گزارش «سرویس اطلاعاتی آرژانتین؛ روسیاهِ پرونده آمیا» پرداخته است، مشخص گردید که رد پای رژیم صهیونیستی به عنوان عامل اصلی این اقدام تروریستی دیده میشود.
پرونده آمیا هنوز به طور کامل بسته نشده و به همین دلیل برای دشمنان ایران ظرفیتی فراهم شده تا با استفاده از این موضوع به تخریب چهره مسئولان کشور ایران دست بزنند. در جدیدترین نمونه این اقدامات میتوان به مستندی اشاره کرد که در مورد آرژانتین و به زبان اسپانیایی خطاب به مخاطب آرژانتینی به نمایش در آمد.
مستند جدید که "طرد شده" (Los Abandonados) نام دارد، شامل روایتی در مورد بمبگذاری آمیا، اتهامات نیسمان علیه ایران در سال 2006، و نهایتا مرگ ناگهانی نیسمان به وسیله گلولهای که در سرش خالی شد، است. داستان متشکل از فیلمهای آرشیوی و بازآفرینی دراماتیک و مصاحبه با سیاستمداران، روزنامهنگاران، و کارشناسان اپوزیسیون دولت آرژانتین است.
سازندگان مستند چه کسانی هستند؟
"ماتیو تیلور" کارگردان "طرد شده" کار خود را با ساخت فیلم در کمپین تبلیغاتی بوش-چنی آغاز کرد . طبق اطلاعاتی که خودش بعدها داد، کارش در آن کمپین تهیه و تدوین فیلم "تبلیغات علیه" (که در فرهنگ آمریکا به تبلیغی میگویند که یک کاندیدا علیه کاندیدای دیگر میسازد)، بود و یکی از دست گلهای وی هم فیلم تبلیغاتی غیرجذابی بود که در آن موجسواری "جان کری" (که در آن موقع کاندیدای دموکراتها بود) را به عنوان نماد فرصتطلبی وی پر رنگ کرده بود. بعد از آن، به گروه "شهروندان متحد" وابسته به حزب "تی پارتی" پیوست و بر فیلمهای تبلیغاتی آنها نظارت کرد. او در این مدت، هم در یک شرکت تبلیغات سیاسی کار میکرد و هم در خدمت گروه مذکور بود. به گفته خودش به شرکت "پاور هاوس پک" پیوست و 13 تولید در آنجا داشت که از آن دست میتوان به "آمریکا در خطر" نیوت و کالیستا گینگریچ، "جنگ برای آمریکا" دیک موریس اشاره کرد که هر دو قویا موجب شهرت وی گردید. گروه شهروندان متحد اما پل ارتباطی وی با آلن پترسون -تهیه کننده فیلم طرد شده- بود.
spaceplay / pause
qunload | stop
ffullscreen
shift + ←→slower / faster
←→seek
. seek to previous
12… 6 seek to 10%, 20% … 60%
میل شدید تیلور به بازیهای درون گروهی، کلید مسئله میل او به ساخت فیلمی در مورد آرژانتین، آمیا، و آلبرتو نیسمان است. او اما در افتتاحیه اکران فیلمش گفت که تنها انگیزه ساخت این فیلم، "دسیسه جغرافیایی-سیاسی به عنوان یک راز" بوده است.
اما دوستان راستگرای دیگر تیلور در این پروژه، میل خود به آمریکای جنوبی را به شکل واضحتری نشان میدهند. یکی از آنها، "داگلاس فرح" (یکی از تهیهکنندگان فیلم) است؛ یک خبرنگار عادی که تبدیل به مشاور امنیت ملی شد و ظاهرا ارتباط عمیقتری امور مربوط به آرژانتین دارد. وی در سال 2004 مطالبی را در مورد آمریکای مرکزی و غرب آفریقا برای «واشنگتنپست» نوشت و کمی بعد سر از محافل و سازمانهای جنگطلب و راستگرای واشنگتن درآورد و قلم خود را در خدمت نقد درآمدهای غیرقانونی و تروریسم به کار گرفت.
نوشتههای فرح و شهادت در مقابل کنگره در مورد آمیا، توجه سازمانهای وابسته به مولتی میلیاردر جمهوریخواهان، یعنی "پل سینگر" موسس «افتا» (AFTA) (گروه کاری آرژانتین به نفع آمریکا) و لابیکننده بزرگ بدهکاریهای آمریکاییها به دولت آرژانتین را برانگیخت. در ژوئن 2013، فرح با نوشتن مقالهای مشترک با "مارک دوبوویتز" (مدیر عامل بنیاد دفاع از دموکراسی) در روزنامه «میامی هرالد»، به حضور خطرناک و روزافزون ایران در نیمکره غربی اشاره کرد و دولت کریستینا فرناندز (رئیس جمهور وقت آرژانتین) را به انواع فساد، سیاستهای اقتصادی غلط،، نادیده گرفتن گزارش نیسمان و تبانی با ایران به عنوان یک شریک اقتصادی و سیاسی متهم کرد که پیشزمینهای برای فیلم آیندهاش یعنی «طرد شده» بود.
فرح، در گفتگو با وبسایت «لابلاگ» هم یکبار گفت: «علت حضور من در این فیلم، به نوع روایت و دانستههای عمیق من از فسادی برمیگردد که در دستگاه کریستینا فرناندز به چشم میخورد».
روایت این مستند
سازندگان فیلم مذکور، به راحتی نتایج قتل نیسمان را پذیرفتهاند و هم مسئولیت ایران در قبال بمبگذاری آمیا و هم تبانی دولت آرژانتین برای کوتاه آمدن اینترپل را به عنوان علت مرگ نیسمان اعلام کردهاند. آنها به راحتی و بدون ارائه سند، حکم میدهند که ایران پشت قضیه بوده است.
در این مستند با پخش تصاویر بعضی از مسئولان وقت حکومت جمهوری اسلامی از جمله هاشمی رفسنجانی، محسن رضایی و علی فلاحیان، آنها را به عنوان عاملان پشت پرده انفجار آمیا معرفی میکند که البته هیچگاه این اتهامات اثبات نشد.
اما چیزی که در اینجا نظر ما را جلب میکند، آمریکاییهای حامی این فیلم هستند. یکی از آنها "ماتیو ای تیلور" جمهوریخواه سابق است که هنوز میتوان او را در محافل راستگرای سیاست آمریکا دید. اگرچه غالب تمرکز تیلور در مورد جمهوریخواهان و راستگرایان آمریکا شکل گرفته، اما این سیاستمدار در حمایت از این فیلم، قلب آرژانتینیها را نشانه رفته است. «طرد شده» پس از نمایش بامدادی در واشنگتن، نمایش کوتاه آنلاین نیز داشت که جهت تامین مخارج فیلم صورت گرفت. هر چند که جبران مخارج سنگین این فیلم برای تهیهکننده آن بعید به نظر میرسد.
ارتباطات سازمانی
بنیاد دفاع از دموکراسی (FDD) پیوسته یکی از منتقدین صریح فرناندز بوده اما هیچگاه در مورد چالش سازمانیاش علیه دولت وی سخن نگفته است. پل سینگر نیز از سال 2008 تا 2011 به عنوان دومین حامی بزرگ این بنیاد، 3.6 میلیون دلار به آن کمک کرد.
البته این اندیشکده نومحافظهکار تنها لینک فرح به بدهکاران دولت آرژانتین نیست؛ «افتا» هم که صفحه روزنامههای آمریکایی را در سال 2013 با تبلیغات گسترده علیه همکاری فرناندز و محمود احمدینژاد پر کرد، 42 هزار و 500 سنت در اختیار سازمان کوچک "مرکز استراتژی و ارزیابی بینالمللی" که فرح یکی از روسای آن است، اهدا کرد؛ این در حالی است که فرح در گفتگو با وبسایت «لابلاگ» مدعی شده که هیچیک از اعضای افتا را نمیشناسد، حضور آنها را در پروژه ساخت فیلم منکر شده است، حضور خود در آن سازمان کوچک را تکذیب کرده و وجود آن مبلغ را نیز رد نموده است. افتا هم مدعی شده که آن مبلغ جهت کارهای وکالتی و امور کلی مرکز استراتژی، به آن اهدا شده است.
جدای از حمله به کریستینا فرناندز، هدف دوم سازندگان اثر که در مراسم افتتاحیه هم نمود بارزی داشت، اخطار در مورد ایران بود. اگرچه تیلور مدام اصرار میکرد که این فیلم پیش از توافق هستهای ایران شروع شده است، اما همزمانی توافق با این فیلم را متذکر شد. او تاکید میکرد که این فیلم میخواهد به شما بگوید که در صورت همکاری با ایران چه عواقب تلخی گریبانگیرتان خواهد شد؛ همانطور که با دو فقره بمبگذاری و یک فقره ترور گریبانگیر آرژانتین شد.
.gif "عنوان عکس")
